De dag van aankomst
Door: Gert van de Pol
Blijf op de hoogte en volg Gert en Rieneke
24 Juni 2014 | Indonesië, Gadog
Op de bagage moesten we wat langer wachten, maar belangrijker is dat onze rugzak ongeschonden is aangekomen. Terwijl we stonden te wachten even rondgekeken bij de 'Cellulair Queen', omdat ik graag een Indonesische simkaart wil kopen, met prepaid databundel. Dat hoeft niet zo duur te zijn, maar vlakbij de bagageband vragen ze alleen al voor een simkaart overdreven veel geld: 120.000 roepia, terwijl 20.000 een gangbare prijs is. Dat doe ik dus nog maar even niet. Als we onze bagage te pakken hebben, trekken we nog even geld uit de automaat - ongeveer € 75, maar dan ben je hier al miljonair: 1,2 miljoen roepia. Je bent hier toch echt nog veel eerder miljonair dan in Malawi. ;-)
Buiten kijken we een paar minuten om ons heen, dan zien we onze chauffeur. Zoals afgesproken houdt hij een papier vóór zich met daarop mijn naam. We stappen in in zijn op zich nette Seat en zien al gauw iets van Jakarta. Grote stad, zo'n 12 miljoen inwoners. Wat stellen Amsterdam en Rotterdam dan eigenlijk voor? Als je echt iedereen meetelt komen we in Rotterdam aan ongeveer 620.000...
We vliegen er langs heen - de chauffeur is duidelijk aan dit drukke verkeer gewend -, maar het kan je niet ontgaan: enerzijds sloppenwijken, anderzijds nieuwe, hoge, dure gebouwen met appartementen voor rijke mensen. Vooral Chinezen wonen daar, vertelt de chauffeur. Blijkbaar een bevolkingsgroep die goed boert. Vooral eind jaren negentig (toen die ontwikkeling al gaande was) moesten in sommige delen van Indonesië vooral Chinezen het bij onlusten ontgelden. De woede over de economische crisis werd toen - zoals vaker - vooral afgereageerd op succesvolle allochtonen. Onderweg zien we ook torenhoge borden met affiches over de a.s. presidentsverkiezingen (9 juli). Eens kijken of we de komende weken kunnen proeven hoe de verkiezingen bij de bevolking leven (of niet)... Op de dag van de verkiezingen zijn we naar verwachting in Noord-Sumatra - benieuwd wat we er dan van merken...
De reis naar onze accommodatie (GG House in de buurt van Bogor, www.gghouse.com) duurt wat langer dan de drie kwartier die ons was voorgespiegeld, maar we arriveren daar toch ruim vóór het eind van de ochtend. De chauffeur stopt vlak vóórdat we op onze bestemming arriveren nog even bij een winkeltje dat Telekomsel-simkaarten verkoopt. Helaas spreekt niemand er fatsoenlijk Engels, tewijl ik natuurlijk wil weten wat hij me wil laten betalen en wat ik daar al dan niet voor krijg... Wat ik er na lang overleg van begrijp: ik moet 230.000 roepia betalen voor 6Gb dataverkeer, bellen en sms-en. Dat is nog geen vijftien euro, dus de prijs is niet verkeerd. Echter: de simkaarten die hij heeft passen niet in mijn telefoon: ze zijn te groot en blijkbaar ook niet op maat te knippen. Raar, een micro-simkaart is dus hier geen optie en de koop gaat niet door. Morgen in Bogor maar eens proberen, in een officiële Telkomsel-winkel of zo.
De accommodatie blijkt schitterend. Een mooie kamer, waaruit je zo de veranda opstapt en een prachtig uitzicht hebt. De prijs van de accommodatie was niet super goedkoop, maar goed - daar zit dan wel bij inbegrepen dat we per taxi werden opgehaald van het vliegveld, en ook nog twee excursies (gaan we morgen doen). Eten is niet duur: vanavond hebben we een prima maaltijd gehad voor 60.000 roepia per persoon - nog geen vier euro.
Vanmiddag hebben we een paar uur geslapen. Geen jetlag, voor zover wij bespeuren, maar aan wat bijslapen waren we wel toe.
Benieuwd wat de dag van morgen zal brengen. In elk geval moeten we ook voor de komende dagen nog wat regelen, hopelijk komt dat goed. Onze accommodatie in Yogya lijkt in elk geval voor de eerste nacht geregeld. Nu even een Indonesisch biertje en dan maar eens naar bed...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley