Orang Oetans en raften

Vanochtend lees ik dat Nederland met strafschoppen van Argentinië verloren heeft. Vind ik hartstikke leuk voor Máxima! Wij zijn al vóór zes uur opgestaan - we waren gewoon wakker.
Na ontbijt (pancake, thee) gaan we om ongeveer 7.15 uur de jungle in voor een wandeltocht van ongeveer drie uur. Al met al nog een hele inspanning! Hoogteverschil zo'n 200 meter, afgelegde afstand 6,6 km (aldus Mytracks). Voortdurend klimmen en dalen... Al klauterend bedenk ik dat ik ongeveer 14 kilo lichter ben dan een jaar geleden. Dat scheelt ook als je klimt een slok op een borrel: onze grote rugzak met bijna al onze bagage bleek bij het inchecken de laatste keren precies 14 kg. te wegen!
We zweten ondanks het redelijk vroege tijdstip redelijk wat af, maar het is goed te doen. Al gauw krijgt onze gids en gibbon in het oog. Dat is, zo vertelt hij, best bijzonder: normaliter zie je gibbons alleen als je dieper de jungle in gaat. Later hoort hij er nog meer en vraagt hij zich hardop af waarom ze nu toch deze kant op zijn gekomen. Hij vertelt een verhaal waarvan gidsen er altijd wel een paar in voorraad hebben: pas was hij met mensen een paar dagen de jungle in geweest en toen hadden ze nauwelijks orang oetans gezien, laat staan gibbons. Dat doet het natuurlijk altijd goed om je het aangename gevoel te geven dat je toch wel héél veel geluk hebt gehad...!
Het duurt best een hele tijd voordat we een orang oetan krijgen te zien, maar als het zover is, is het extra leuk. Ze zitten natuurlijk vrij hoog in de boom, maar je kunt ze goed zien en ze lijken zich niet druk te maken over de mensen onder hen. Fotograferen is een stuk lastiger: door de dichte begroeiing is er te weinig licht om met de telelens een goede foto te maken. Jammer, maar zo hebben we extra tijd om alles goed in ons op te nemen... ;-) Om ons heen het geluid van de talloze insecten die de jungle kenmerken.
Het is een prachtige tocht. We eindigen bij het water, want we hebben afgesproken terug niet te lopen, maar te raften. Ik geloof niet dat we zoiets eerder hebben gedaan, maar het is hartstikke leuk om te doen. Natuurlijk zijn we bij aankomst kletsnat, maar met dit weer is dat alleen maar lekker.
De rest van de dag - het is inmiddels half twaalf - houden we rust. Lezen, slapen, blog schrijven (Gert), zwemmen (Rieneke), programma voor de komende dagen bespreken, tickets kopen voor de bus die we morgenochtend nemen (naar het eiland Toba, Tuk Tuk), bellen om daar een accommodatie te bespreken (wordt Bagus Bay Homestay), zoeken naar vliegtickets voor vlucht Medan-Jakarta. Dat soort dingen gaat hier ook prima, want er is hier gratis Wifi. Dat lag er vandaag wel een paar uur uit, maar dat had een duidelijke oorzaak: stroomstoring. Dat komt hier wel vaker voor, maar dit keer was het ook voor hier een lange, begrepen we. Af en toe is er trouwens ook even geen water, merkten we gisteren bij tante Agnes en vandaag hier. Hoort er allemaal bij. Ik weet niet of ik er tegen zou kunnen als ik hier zou wonen en mijn plannen voor die dag doorkruist zag door zulke storingen, maar nu vind ik het in elk geval prima. We wachten gewoon tot de storing voorbij is....
Het is kwart voor acht. We hebben het gevoel dat het al veel later is. De temperaturen geven je het zomergevoel. De zon ging al een uur geleden onder. Dan rekent je inwendige klok toch niet echt op een avond die nog uren zou kunnen duren...